Not in my backyard

Begrijp me niet verkeerd. Ik ben echt geen ‘vroeger was alles beter-type’. Maar als het over bezwaarprocedures gaat, denk ik nog weleens weemoedig terug. We zijn namelijk op het punt gekomen dat de bouw van één op de drie nieuwbouwwoningen aanzienlijke vertraging (zelfs meerdere jaren) oploopt, doordat buurtbewoners bezwaar maken.

Waar kan de woningzoeker zich uitspreken?
Het indienen van bezwaar is ieders recht, maar in de mogelijkheden om bezwaar te maken tegen woningbouwplannen zijn we doorgeslagen. En wat me steekt is dat de procedures altijd voor de belangen opkomen van degenen die al een huis hebben. De woningzoeker kan zich niet uitspreken vóór het voorgenomen bouwplan, terwijl bezwaarmakers meerdere bezwaar- en beroepsmogelijkheden hebben

Bezwaarprocedures als verdienmodel
We gunnen iedereen een eigen huis. Als het maar niet ons uitzicht aantast. We geen last krijgen van verkeersoverlast, inkijk of een tekort aan parkeerplaatsen. Kortom, not in my backyard. Die term is inmiddels zo ingeburgerd dat het wordt afgekort als NIMBY. Tekenend. Van bezwaarprocedures wordt zelfs een verdienmodel gemaakt. Met “no cure, no pay” en “fifty-fifty-opbrengst-regeling” brengen juristen bezwaarprocedures aan de man. Over de rug van de woningzoekenden.

Een complete wijk aan bezwaren
Het legt de bouwbranche in zijn totaliteit plat. We hebben hier bij JAJO zo’n 800 woningen die tegen een bezwaarschrift bij de Raad van State aankijken. Bij elkaar een leuke woonwijk. En dat is alleen JAJO. Elke ontwikkelaar loopt hier tegenaan en meer dan vier van de vijf gemeenten geven aan dat hun woningbouwprojecten te maken krijgen met buurtbewoners die bezwaar maken.

Snelrecht
Natuurlijk komen er genoeg bezwaren van mensen die oprecht bezorgd zijn en niet alleen uit zijn op een hoge compensatie. Maar hoe scheid je het kaf van het koren? Er is een steeds grotere groep voorstanders van een soort snelrecht bij bezwaarschriften. Niet meer eindeloos procederen, maar een methode waarmee zo’n 80% van de bezwaren snel afgehandeld kunnen worden. Hier schaar ik mezelf ook achter of liever nog (in verkeerd Nederlands) voorop.

Volkssport nummer één
En misschien moet iedereen zich nog een tweede keer achter de oren krabben, voordat het bezwaar wordt ingediend. Voormalig minister De Jonge van Volkshuisvesting zei het al: “Bezwaar maken tegen nieuwbouw is volkssport nummer één aan het worden.” Wat mij betreft blijft voetbal de nummer één volkssport. Laten we dus gewoon blijven voetballen met z’n allen. In de eigen backyard of die van de (nieuwe) buren.