Het is en blijft mensenwerk

Het Kwaliteits-Controle-Bureau Nederland (KCB) noemt Scherpenhuizen al jaren een toonaangevende exporteur van groente en fruit uit Nederland naar Duitsland, Oostenrijk en Frankrijk. Voor dit keurmerk is heel wat werk verzet.

Het bedrijf begon in 1973 als traditionele veilingverkoper, met vijftien mensen. Inmiddels zijn dat er vijfhonderd-plus. Ze opereren vanuit een van de meest duurzame gebouwen in ons land en groeien stevig in Nederland, Duitsland, Engeland en Oost-Europa. Maar die groei komt nu in gevaar. Het personeelstekort is een rem die steeds harder wordt aangetrokken.

‘We vinden een weg of we maken er een, samen boksen we het voor elkaar!’

“We doen zaken in 26 landen en zetten producten van Nederlandse kas-teeltprojecten in Europa af”, vertelt Martin Scherpenhuizen, algemeen directeur. “Elke dag opnieuw moeten winkelschappen gevuld zijn met versproducten. En als telers te veel produceren, nemen we direct actie om dit overschot zo snel mogelijk in de keten in te brengen. Dat vraagt om veel capaciteit. En om mensen die mee willen denken en handelen.”

Rebels en vrolijk

Scherpenhuizen houdt de route van teler naar retailer zo kort mogelijk en werkt het liefst rechtstreeks. “We houden graag zelf de regie over die keten. Snelheid en kwaliteit borgen we door zelf te verwerken en te vervoeren, samen met telers en retailers. Wij hebben het geluk om hofleverancier te zijn van de sterkst groeiende supermarktketens in Nederland en in Europa. In opkomende landen als Italië, Engeland en Frankrijk mogen we ook steeds meer en steeds vaker leveren.”

Volgens Scherpenhuizen los je uitdagingen alleen op met echte samenwerking. Hij noemt dat een bepalende factor van hun succes. “Je oplossing is pas een echte oplossing als alle partijen er winst uit halen. Dat lijkt soms onmogelijk, maar dat maakt ons alleen maar volhardender en creatiever. We zijn eigenwijs op het rebelse af, overtuigd van onze kwaliteiten en gezond allergisch voor bureaucratie. Je merkt dat die instelling mensen energie geeft.”

Goed doen, omdat ’t goed voelt

Het bedrijf is trots op de huidige jaaromzet van 430 miljoen euro. Maar groei is geen doel op zich en gaat zeker niet ten koste van alles. Kwaliteit en duurzaamheid staan stevig voorop. De vele certificeringen die ze mogen voeren zijn daarvan het bewijs. Een greep: IFS (Higher level), BRC, Q&S (Qualität und Sicherheit), SKAL (biologisch) en PlanetProof.

“Kwaliteit bereik je alleen met voldoende en voldoende gemotiveerde mensen”, aldus Martin. “We doen het samen met hen. En zonder hen stopt alles. Als wij directieoverleg hebben, bekijken we onze bedrijfsvoering door hun ogen. We willen bijvoorbeeld weten of ze voldoende informatie hebben en of ze op de hoogte zijn van plannen en besluiten.” Bij Scherpenhuizen B.V. draait het weliswaar voor een groot deel om productie, maar ze zien hun mensen zeker niet als economische eenheden. “Onze Nederlandse mensen niet, maar de tijdelijke hulp uit andere landen zeker ook niet. We zijn een familiebedrijf. Dat maakt ons wendbaar en toegankelijk. Maar vooral dat familiegevoel tekent ons.”

Personeelstekort

Het is alles bij elkaar zeer wrang dat een dreigend tekort aan mensen de groeiambities van Scherpenhuizen afremt. “In Nederland vinden we bijna niemand meer die versproducten wil helpen verwerken. Daarom zoeken we naar manieren om mensen uit andere landen tijdelijk over te laten komen.” Een van de problemen die Scherpenhuizen daarbij tegenkomt is de discussie rond arbeidsmigranten. Hun komst staat voor veel burgers en politici gelijk aan overlast. Martin begrijpt dat: “Ten eerste is ‘arbeidsmigrant’ zo’n dramatisch woord; het klinkt een beetje opportunistisch en zo permanent. Wij noemen ze liever internationale flexwerkers. Ten tweede: Als je ziet waar die mensen maanden moeten leven, schieten je de tranen in de ogen. Kijk maar naar die zogenaamde polenhotels. Geen ruimte, geen privacy, nul recreatie en een flinke hap uit hun zuurverdiende geld gaat op aan de huur. Dan kun je erop wachten dat je overlast krijgt.”

Humane huisvesting

Onderzoek lijkt Scherpenhuizen hierin gelijk te geven. Hij wil zelf best zijn nek uitsteken om met een oplossing en concrete plannen te komen. “Het zou mooi zijn als we internationale flexwerkers humane huisvesting kunnen bieden. Met ruimte, rust, recreatie en voorzieningen. Want stel nou dat jij in het buitenland zou moeten werken omdat hier geen werk te vinden is, dan zou je jezelf toch ook een fatsoenlijk verblijf gunnen?”